Tuk

Port Heine o świcie.

Dwoje niewyspanych i równie niezadowolonych strażników taszczy właśnie zalanego w trupa mężczyznę, wymieniając ze sobą złośliwości...

- Skurkobany znowu się zapił!

Jęknął żałośnie wąsaty grubas ściśnięty płytami zbroi.

- A awantura jaka! Dziesiąta w tym miesiącu!

Odburknął rudy chudzielec, z którego to zbroja niemalże zwisała.

- A weź go tutaj zostaw! Perfumiarz, perfumiarzem ale pijus to z niego nielichy!

Zgodnie rzucili ledwo przytomnego delikwenta na bruk, odchodząc czym prędzej, jakby obawiając się że się przebudzi.

Ouuuu...

Upojony jak czyrak żółcią Zunthai otworzył przekrwione oczy z trudem zbierając się z bruku. Jedyna myśl która zrodziła się w jego głowie : Znaleźć łóżko. Począł kroczyć nieporadnie przed siebie, nie zdając sobie sprawy że właśnie wchodzi na pokład statku handlowego. Marynarze zajęci załadunkiem nawet go nie zauważyli, dzięki czemu bez większych kłopotów ze strony załogi wtargnął do ładowni, wmawiając sobie że schodzi do swojego laboratorium w centrum Heine.

- Cuchnie jak cholera...

Wymamrotał, chwiejnie omijając skrzynki i beczki. Po drodze nie omieszkał złapać za pęto suszonej kiełbasy, wtykając ją sobie niemal od razu do ust.

- A przegryzę...

Usiadł pod baryłką z zapasem jakiegoś cieńkusza, hakiem zaczął mozolnie wiercić dziurkę w desce u jej boku, aby dobrać się do zawartości.

Pełne morze.

Statek wypłynął, a Zun zajął się opróżnianiem beczki. Nie mogąc dostać się do jej dna, ostrożnie wyciągnął wieko i nie wiedząc dlaczego wszedł do środka, skąd mógł swobodnie czerpać czarką resztki wina. Dla wygody i świętego spokoju zakrył się wiekiem, co jakiś czas przegryzał kiełbasę, oddając się alkoholowi w pełni.

Port Giran

Rejs do portu Giran trwał parę dni, tak się składa że statek na którym znalazł się Zunthai zmierzał z zaopatrzeniem do Gilotyny, karczmy w tamtejszym porcie. Ork usnął kamiennym snem, nie zdając sobie sprawy z tego że wyładunek już się zaczął. Potężny Witalij zarzucił sobie beczkę z niespodziewanym gościem na ramię, nie marudząc nawet że jakaś ona za ciężka nieco, po czym udał się wprost do karczmy, z zamiarem oddania pierwszej beczułki Stokrotce, która oceni jakość dostarczonego trunku.

Gilotyna, zaplecze.

Witalij zostawił Stokrotkę sam na sam z beczułką, ta zaś wzięła toporek, rozrąbując bez wahania wieko! Ostrze o centymetry minęło czaszkę śpiącego Zuna, kobieta wyciągnęła wieko...

W ten dostrzegła pustką beczkę, a w niej w kolejności następującej :

Śmierdzącego przetrawionym alkoholem orka, który namiętnie tulił do siebie pęto kiełbasy.

Zasuszony łeb małpy na jego szyi, zwisający z misternie wykonanego łańcucha.

Grubego szczura, wtulającego się w nogę orka jak wierna kochanka.

Zunthai pomimo zapachu i całej sytuacji, wyglądał na jakąś bogatą szychę, płaszcz miał zdobny, torbę pełną, a sakw parę przy pasie!

Taką oto krotochwilę zgotował Zunthai karczmarce Gilotyny, nieświadomie wpraszając się na zaplecze, gdzie niejeden chciałbym się znaleźć sam na sam ze Stokrotką.
_________________
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
Ostatnio zmieniony przez Kędzior2014-07-23, 11:44, w całości zmieniany 2 razy






Bracchus




Dołączył: 29 Maj 2014
Posty: 150

Wysłany: 2014-07-23, 09:13

Kobiecie nawet powieka nie drgnęła. Przyzwyczajona do największych dziwadeł, zacisnęła tylko pięści po czym gwałtownie naparła na beczkę. Ta rozłupała się z głośnym hukiem w brutalnym zetknięciu z kamienną posadzką i wysypała na nią swoją zawartość.
Szczur pisnął, uciekł w kąt. Kiełbasa potoczyła się, zatrzymując w końcu na niewielkim zydelku. Stokrotka, nie patrząc na orka, ruszyła szybkim krokiem w stronę wyjścia. Jej ciężkie piersi kołysały się energicznie, tyłek kręcił przepiękne elipsy a brwi ściągnęły w gniewnym grymasie. Już po chwili dało się słyszeć podniesiony głos rudej ślicznotki, która opieprzała dostawcę za zepsutą zawartość beczki.

Półprzytomny Zunthai nie został długo sam na sam z wnętrzem porządnie wyposażonego magazynu. Po niespełna minucie do środka wcisnął się Witalij. Na jego twarzy malowało się delikatnie niezadowolenie. Gigantyczny wykidajło przysiadł na malutkim zydelku, prawie następując na kiełbasę Zuna. Odetchnął raz i drugi, po czym wyciągnął z zanadrza książkę, otworzył ją i zagłębił się w lekturze.
Na zdobionej oprawie widniał pozłacany napis "O obrocie Ciał Niebieskich". Uczone traktaty zupełnie pochłonęły czułego barbarzyńcę. W końcu nigdy do końca nie wierzył w te bzdury o słoniach i żółwiu i oto znalazł się ktoś, kto podzielał jego wątpliwości.

Kiedy ork odzyskał świadomość, mięśniak spojrzał na niego mrużąc groźnie oczy, najpewniej oczekując wyjaśnień.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






Kędzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
Dołączył: 07 Cze 2014
Posty: 78

Wysłany: 2014-07-23, 10:34

Spał jeszcze dobra godzinę nim doszedł do siebie, zaczął powoli otwierać powieki, cicho mlaskając.

- Znowu zasnąłem na ziemi...

Wyburczał, siadając. Owinął się szczelniej płaszczem, jakby mu było zimno.

Rozejrzawszy się trochę po pomieszczeniu otworzył szerzej oczy, wyglądał jakby próbował sobie przypomnieć gdzie się znajduje. Szukał w pobliżu czegoś znajomego i jego oczy natrafiły na... książkę.

- De revolutionibus orbium coelestium! Toż to księga za którą na stosie palą.

Ożywił się wyraźnie, jego lazurowe oczy rozbłysnęły ciekawością, a pytanie zrodzone w głowie "Gdzie ja jestem?"najwyraźniej przestało mieć znaczenie w obliczu takiego znaleziska.

- Skąd pan masz to arcydzieło?

Wstał chwiejnie, podchodząc do Witalija bez zbytniej krępacji. U boku orka olbrzym mógł zauważyć przenośną lnianą biblioteczkę w postaci torby, z której akurat wystawał kawałek "Inkwizycja, a religijny fanatyzm."
_________________
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.






Bracchus




Dołączył: 29 Maj 2014
Posty: 150

Wysłany: 2014-07-23, 13:33

Witalij powoli odłożył księgę, wyprostował swoją imponującą posturę.
Bardzo skutecznie ukrył ciekawość biorącą się z faktu, że spotkał na swej drodze osobę oczytaną i obytą. Uwielbiał w końcu dyskutować o wszelkich rzeczach związanych z nauką, sztuką i kulturą. A o rozmówców na poziomie w Gilotynie było raczej cholernie trudno.
Był jednak profesjonalistą. Dlatego też od razu przybrał maskę osiłka i warknął na orka.

- Ja tu zadaję pytania! Ktoś Ty? Odpowiadaj, bo inaczej legularnie przemodeluję Ci facjatę! - od razu zaklął pod nosem. Czasami wychodził z niego zbytni inteligent, szczególnie po solidnej lekturze. W takich sytuacjach ratowały go na szczęście gęba zawodowego barbarzyńcy, postura ogra i głos przypominający zgrzyt kamienia o kamień.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






Kędzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
Dołączył: 07 Cze 2014
Posty: 78

Wysłany: 2014-07-23, 14:21

Mężczyzna zrobił krok do tyłu, zerkając ku górze, na twarz osiłka. Zacisnął nieco usta i zmrużył oczy, jakby dopiero teraz zdał sobie sprawę z powagi sytuacji.

- Dobre pytania, mości olbrzymie. Jestem Zunthai, chociaż wszyscy zwą mnie Zun. Alchemik i ...

Zun zerknął po sobie krytycznie.

- Nadworny moczymorda, który zapewne po raz kolejny przesadził.

Westchnął ciężko, tym razem trzeźwym wzrokiem, zbadał pomieszczenie.

- Mógłbym się dowiedzieć gdzie jestem? Zostałem sprzedany do niewoli...?

Przejechał lewą dłonią po czole, jakby chciał uśmierzyć ból głowy samym gestem.
_________________
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.






Bracchus




Dołączył: 29 Maj 2014
Posty: 150

Wysłany: 2014-07-24, 09:54

Wykidajło nie zdążył z odpowiedzią. Pomiędzy framugą, zydelkiem a jego potężną formą przecisnęła się wściekła Stokrotka. Stanęła przed orkiem, zaciśnięte pięści wsparła na biodrach. Nabrała powietrza w pierś. Ale tak, że guziki koszuli zapiszczały w proteście.

- Ty skurwysynu! Najlepsze wino wyżłopałeś!- jej wrzask niespecjalnie pomagał na ból głowy. - Pokażę Ci niewolnictwo, pieprzony idioto! Odpracujesz każdą adenę, którą przepiłeś!

Obróciła się na pięcie i podeszła do Witalija. Jej piersi naparły na żebra mężczyzny. Spojrzała w górę a osiłek wyglądał przez chwilę jakby chciał wycofać się na z góry upatrzone pozycje.

- Dwa tygodnie ciężkich robót przy karczmie. Chyba, że znajdzie lepszy sposób na zwrócenie Kirze tego, co do Kiry należy... - była już spokojna. Witalij odetchnął z ulgą kiedy kobieta wyszła do głównej izby. Spojrzał na orka.

- Bumblowanie musiało być zacne, ale teraz masz straszny bukiet. Nie bój nic. Oddasz grajbery, nie będziesz fajnować i jakoś przeżyjesz.- uśmiechnął się do Zuna. W jego oczach sympatia walczyła o lepsze ze współczuciem.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






Kędzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
Dołączył: 07 Cze 2014
Posty: 78

Wysłany: 2014-07-24, 16:21

Zunowi aż zadzwoniło w uszach, stęknął tylko ale nie zdążył nic odpowiedzieć. Wysunąwszy prawą dłoń z rękawa, a raczej jej protezę misternie wykonaną z jakiegoś srebrnego stopu. Pogładził ją lewą dłonią, po czym mruknął do olbrzyma.

- Z odpracowaniem tego może być problem. Chętnie zapłacę za szkody, a to... Co nazywacie najlepszym trunkiem, to zwykłe pomyje.

* Pomyje! Zun pędzi pierdyliard razy lepsze specjały niż ten wasz cienkusz!*

Wrzasnęła małpia główka na naszyjniku Zuna.

- Morda Dan...

Burknął podirytowany Zun, zwracając się do amuletu.

- Tak czy siak, jeśli macie dostęp do laboratorium, mogę coś przygotować w ramach rekompensaty dla tego Kiry. Jeśli się spodoba, zrobię tyle ile dusza zapragnie.

Uśmiechnął się delikatnie, powoli wracając do siebie. Jego spojrzenie robiło się chłodne i opanowane, a postawa śmielsza.
_________________
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.






Bracchus




Dołączył: 29 Maj 2014
Posty: 150

Wysłany: 2014-07-25, 09:44

Przez krótką chwilę wydawało się, że wszystko będzie w porządku. Zun zaraz pobiegnie do "laboratorium", uwarzy jakiegoś specjału, który stanie się sławny na całe cesarstwo i przyniesie Gilotynie krociowe zyski oraz glorię najlepszej karczmy na świecie.
Życie jednak tak nie działało. Życie było suką, która zamiast blasku i zwycięstwa dawała miotłę.
W tym konkretnym przypadku miotłę trzymaną przez Witalija.

- Już zaczynasz fajnować...- stwierdził ze smutkiem olbrzym. - Kira to lalunia, przed którą nauczysz się znać mojrę. A teraz żywczykiem!- wcisnął Zunowi miotłę w ręce. - Zanim zacznie się prawdziwa kobzanka...

Nie było gadania. Ktoś musiał posprzątać drzazgi, które zostały po wehikule orka.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






Kędzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
Dołączył: 07 Cze 2014
Posty: 78

Wysłany: 2014-07-25, 14:08

Przytkał mordkę Dana lewą dłonią, hamując potok słów który zmienił się w bełkot. Pokręcił głową, zerkając to na miotłę, to na bałagan. Przygarbił się lekko, jakby poprzednia postawa była maską aktora, zamysł widocznie nie wypalił. Zun nie musiał już udawać, a nawet nie chciał. Czuł się jak wymiętoszone krocze kurtyzany po wizycie w koszarach, a wyglądał niewiele lepiej.

- Niech będzie, skoro to ma mi pomóc.

Puścił Dana, który tylko burknął coś pod nosem. Złapał za miotłę, pomagając sobie protezą. Usta miał spierzchnięte, wyglądało że kac męczy go niebotycznie ale wziął się za zamiatanie, od razu oblewając się zimnym potem na twarzy. Szło mu dość nieporadnie, pozamiatał wszystko na jedną kupę i jakby w geście pokory, zrzucił płaszcz na ziemie, przesuwając miotłą syf do prowizorycznego worka. Ujrzawszy mały piecyk i skrzynie na drewno w kącie pomieszczenia, zaniósł tam mniejsze, pozamiatane kawałki beczki. Resztę przetransportował ręcznie, oddychając coraz to ciężej.

- Zrobione...

Wysapał, próbując zwilżyć wargi językiem, jednak nic z tego nie wyszło. Popatrzył na Witalija spokojnym wzrokiem, nie żywiącym najmniejszej urazy. Jednak blask jego oczu sugerował, że ktoś kiedyś surowo zapłaci za okoliczności, w których Zun został wysłany w beczce na drugi koniec kontynentu.

Dla własnego dobra, chwilowo zapomniał że jest dumnym właścicielem świetnie prosperującego sklepu z pachnidłami. Który przez nieobecność jedynego perfumiarza i pracownika, pozostanie nieczynny na czas nieokreślony.
_________________
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
Ostatnio zmieniony przez Bracchus2014-07-25, 15:35, w całości zmieniany 1 raz






Bracchus




Dołączył: 29 Maj 2014
Posty: 150

Wysłany: 2014-07-26, 12:28

Najwyraźniej robota była wykonana porządnie, bo Zun dostał od Witalija bukłak z mocnym winem, michę wypełnioną solidną jajecznicą i dodatkowo pocieszające klepanie po ramieniu.

- No i widzisz, asior jesteś! Jak wszamiesz, rąbnij w kimę na przygórku. A jak już rąbniesz, poszlafiruj się po karczmie. Może znajdziesz coś lepszego do roboty niż miotła.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






Kędzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
Dołączył: 07 Cze 2014
Posty: 78

Wysłany: 2014-07-26, 18:08

Dan podirytowany całą sytuacją śmiele podsumował wyczyny Zuna...

* No chędoga z Ciebie sprzątaczka, nie ma co, Zun! *

Ork zamiast reagować na zaczepki, przyssał się do bukłaka z winem, potężnymi łykami osuszając go co do kropli. Odetchnął z ulgą, wyprostował się i otarł usta przedramieniem.

- Tego mi było trzeba, dziękuje.

Skinął olbrzymowi i przysiadł na skrzyni, zajmując się posiłkiem. Pomiędzy kęsami odzywał się do Witalija.

- A co z tym laboratorium? Może chociaż alembik jakiś się znajdzie? Nie pogardziłbym również łaźnią, czy chociaż beczką z czystą wodą.

* A jedzie od Ciebie tak, jakbyś był orkiem! Poprawka, TY jesteś orkiem! *

Dorzucił Dan, w odpowiedzi zbierając łyżką między oczy od Zunthaia.
_________________
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
Ostatnio zmieniony przez Kędzior2014-07-26, 19:32, w całości zmieniany 1 raz






Bracchus




Dołączył: 29 Maj 2014
Posty: 150

Wysłany: 2014-07-26, 19:15

Witalij spojrzał na małpkę i uśmiechnął się niepewnie. Wprawdzie Gilotyna pełna była oryginałów, ale czegoś takiego jeszcze nie widział.

- Bimbrownia jest w piwnicy. Zaprowadzę Cię. Tylko sza, bo po łbach dostaniemy. Ale jak uknocisz dobrego barszczu lub balsamu, od razu inaczej będą na Ciebie patrzeć. - wielkolud uśmiechnął się szeroko. Znać było, że zapałał do Zuna sympatią. W końcu obaj byli piszpanami, osobami zazwyczaj pogardzanymi w portowych społecznościach.

Najpierw jednak zaprowadził go do łaźni. Całkowicie bowiem zgadzał się z małpką, że cug od orka leciał niemiłosierny.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






Kędzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
Dołączył: 07 Cze 2014
Posty: 78

Wysłany: 2014-07-27, 13:45

W łaźni Zun doprowadził się do porządku przy pomocy wyszukanych specyfików, uprał również swoje ciuchy i Dana, który zawzięcie protestował...

*Utopisz mnie kretynie! Bulbulbul... No przestań!*

W takcie tych zajęć zawzięcie dyskutował z Witalijem o jednym ze swych wynalazków, który rzekomo miał osuszać ubrania niemalże natychmiast. Olbrzym zażądał dowodu, więc Zun wyciągnął z torby małą niebieską fiolkę ze spryskiwaczem, rozpylił zawartość na rozwieszone rzeczy i polecił mu podziwiać. Nie minęło pięć minut, a woda zaczęła spływać ciurkiem z ubrań.

- Teraz trzeba poczekać aż ostygną.

Zun wytarł się ręcznikiem, następnie starannie nałożył na swoje ciało balsam zapachowy, aby skóra zachowała młody i zdrowy wygląd. Ubrał się i skroplił pachnidłem, skinąwszy Witalijowi gdy skończył.

- Możemy iść dalej.

* Wypindrzył się jak mroczna na orgie!*

Zarechotał Dan. Zun pokręcił głową z niezadowoleniem.

Chwilę potem dotarli do piwnicy, olbrzym wytłumaczył Zunowi gdzie znajdują się beczułki z podstawowymi składnikami i zostawił go samego, przeczuwając że ork potrzebuje spokoju aby pracować.

- Sen...

Zunthai skierował dłoń na Dana i uśpił go, zapewne pragnąć ciszy dzięki której będzie mógł się skupić.

- Czas dokończyć Zieloną Wróżkę .

Ściągnął z ramienia torbę i wyszperał z niej małe flaszki ze skoncentrowanym olejkiem będącym produktem maceracji. Zaczął wymieniać na głos kolejne składniki, przelewając ich zawartość do menzurki. Nie używał żadnych miarek ani specjalistycznego sprzętu, wszystko robił na oko i wyczucie.

- Koncentrat kwiatów i liści piołunu, koncentrat z badianu właściwego, nieco olejku z kopru Innadrilskiego, koncentrat z Hyzopu lekarskiego.

Wymieszał leniwym ruchem dłoni zawartość menzurki, zerknął na zieloną barwę otrzymanej bazy. Dolał do mieszanki czystego spirytusu, dorzucił sproszkowaną korę z drzewa wisielca i wyciąg z wilczej jagody aby zwiększyć działanie psychoaktywne trunku.

- Panienka Kira będzie zadowolona.

Wyjął z torby kryształową flaszkę o pojemności litra, na której wygrawerowano : Zunthai.

Przelał do niej zawartość z menzurki, tak by nie uronić ani kropli. Wyszeptał alchemiczną formułkę wiązania, palec jarzący się od magii dotknął naczynia, sprawiając że wysokoprocentowy alkohol zawirował. Stworzył w ten sposób iluzję zielonej wróżki wewnątrz butelki, która pływała wdzięcznie w trunku tego samego koloru.

- Obudź się Dan, gotowe.

Skierował dłoń na małpią główkę i mruknął zaklęcie wybudzenia.

*Znowu to zrobiłeś!*

Wydarł się Dan, którego wzrok szybko skierował się na flaszkę Zielonej Wróżki.

*Skończyłeś to?! Ja Cię jebię, Zun! Wygląda bosko!*

- O? komplement z Twojej strony? Jak miło. Chodźmy poszukać Kiry.

*No dobrze... I tak mamy nieco przejebane przez Ciebie*

Zun schował flaszkę do torby i wyszedł po schodach do głównego pomieszczenia, nie za bardzo zainteresowany gwarem w karczmie, podszedł do baru. Zauważywszy Stokrotkę skłonił jej się z wyraźnym szacunkiem.

- Przepraszam za całe zamieszanie. Czy mógłbym spotkać się z panienką Kirą, aby wręczyć jej zadośćuczynienie za poczynione przeze mnie straty?

Dan siedział cicho pod płaszczem, zaś sam Zunthai wyglądał teraz porządnie i zdrowo. Ubrania miał wyprane, włosy rozpuszczone do wysokości szyi gdyż nie zdążył się uczesać. Jego lazurowe oczy spokojnie wpatrywały się w twarz kobiety, zaś zapach perfumiarza przebijał się walecznie przez fetor przybytku, urzekając swoją świeżością i słodyczą.
_________________
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.






Lucrezzia
Wiedźma z Lancre




Dołączyła: 18 Cze 2014
Posty: 73

Wysłany: 2014-07-28, 18:37

Stokrotka zmierzyła Zunthaia wzrokiem z początku niechętnie. Jednakże dobrze odziany i wyperfumiony, a przede wszystkim z nienagannym zachowaniem (towar deficytowy nie tylko w porcie) dostał coś, na co zapracowali sobie jak dotąd nieliczni. Rudowłosa karczmarka uśmiechnęła się z sympatią lejąc po ścianie kubła złocisty płyn. Zaraz zjawiła się jedna z dziewek zanosząc trunek do któregoś stolika.

- Panienka Kira powinna …- Nie usłyszał pełnej odpowiedzi, gdyż w karczmie rozległy się podekscytowane gwizdy i oklaski.

Przy akompaniamencie braw i okrzyków z góry zaczęły schodzić dziewczynki. Biuściasta Caroline, blondwłosa gibka Anette, czarnowłosa domina Madeline i… panienka Kira? Wszystkie całe w kolorowych koronkach, pończochach, gorsetach, falbanach, piórkach i koralikach. Roześmiane i zarumienione od wina. Wśród nich nie dało się nie zauważyć różowowłosego dziewczęcia rozchichotanego w najlepsze. Zaraz jak na komendę rozległo się „sto lat”, a kobiecy korowód rozpierzchł się po wnętrzu. Kira podbiegła do baru wesoło ciągnąc za sobą tasiemki kokard z wysoko postawionych kucyków. Wskoczyła na ladę od razu zawieszając wzrok na Zunthaiu. Przygładziła białą spódniczkę.

- Kolejka dla wszystkich!- oznajmiła radośnie.






Kędzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
Dołączył: 07 Cze 2014
Posty: 78

Wysłany: 2014-07-28, 23:24

Wzrok bywalców karczmy i sposób w jaki patrzyli na Kirę, kazał sądzić Zunowi że to jej właśnie szuka. Skinął uprzejmie Stokrotce, spuszczając przy tym wzrok z poszanowaniem.

- Dziękuję pani.

Zunthai może zbyt śmiele posłał Kirzę uśmiech, unosząc lewy kącik ust. Zapewne nie tego się spodziewał, gdyż wyglądał na nieco zaskoczonego. Niestety nie był to czas na rozmyślanie kto, jak i po co. Ork zbliżył się do Kiry, tak by nie musiał krzyczeć, a by ta dokładnie usłyszała jego słowa.

- Dobry wieczór, wygląda panienka nadzwyczaj olśniewająco...

Co jak co ale wyglądało na to, że Zun zbyt wielu kobiet w swoim życiu nie widział. Przyglądał się dziewczynce ciekawsko lecz tak aby nie naruszyć jej intymnej strefy, nie chciał powiem dać jej odczuć na sobie swojego lepkiego i chłodnego wzroku, pełnego pytań. Bo przecież jak do cholery, mała dziewczynka mogła być osobą której szuka? Skinięcie Stokrotki tylko upewniło go w przekonaniu, że różowo włosy aniołek, jest Kirą.

- Tak się składa że wraz z Danem szukaliśmy panienki, aby wyrazić swoje szczere ubolewanie nad stratami, na jakie panią naraziliśmy. Przygotowałem coś w ramach prezentu, niestety skorzystałem z bimbrowni bez jasnej zgody.

* Dan to ja... I ja też przepraszam za tego pijaka! *

Dan wyglądał na zmieszanego i niezbyt pewnego siebie, w tłumie awanturników stawał się potulny jak dziecko, którym jeszcze był. Zun sięgnął do torby po flaszkę trunku.

- Ja za kolei nazywam się Zunthai, skromny alchemik i perfumiarz.

Ork wyciągnął w lewej dłoni kryształową karafkę wypełnioną zielonkawym trunkiem, w środku pływała sobie rozanielona wróżka, jakby przestrzeń którą zajmowała była jej królestwem.

- Mogę się tylko domyślać, że prezent jest odpowiedni?

Nie wiedzieć czemu, Stokrotka podała orkowi jeden z najlepszych kryształowych kielichów jaki znalazła, kręcąc głowa.

Zun podziękował po raz wtóry, patrząc Kirze głęboko w oczy, pozwalając aby zimne lazurowe spojrzenie napełniło ją wewnętrznym spokojem jego właściciela. Nie mrugnął nawet, skierował wzrok w dół, między nogi dziewczynki.

Gdyby zrobiła to samo, zauważyłaby że Zun, pomimo jednej sztucznej dłoni, zapełnił właśnie kielich w jednej trzeciej Zieloną Wróżką.

Zgrabnie ujął kielich między palce protezy i wyciągnął go w stronę Kiry, wróżka krążyła nad zawartością, urzekając swoim powabem i zieloną elegancją. Lewą dłonią wyciągnął z torby szczyptę białego proszku, będącego roztartym cukrem. Wsypując go do kielicha, mruknął ...

- Ogień...

A cukier okraszony został płomieniem, w nieco nadpalonej postaci lądując w alkoholu, by złagodzić nieco smak goryczki. Trunek oddziaływał bardzo silnie lecz jego skutki szybko mijały, sprawiał bowiem że osoba która go spróbowała, przenosiła się do wymarzonej krainy czarów, pełnej wszystkiego czego sobie zapragnie. Będąc mocnym połączeniem alkoholu i narkotyków, zostawiał po sobie halucynację ze świata snów przez pewien czas. Idealna proporcja składników czyniła go stosunkowo niegroźnym lecz ze względu na efekt, silnie uzależniającym. Zapach który roztaczał przypominał mocno ziołową wódkę, okraszoną karmelem.

- Wszystkiego najlepszego, panienko Kiro?

Zunthai spojrzał w oczy Kiry, czekając na jej reakcję.
_________________
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.


Dziewczyna założyła nogę na nogę i wychyliła w stronę orka gdy się zbliżył. Pachniała słodko kwiatami ,watą cukrową i lekkim w zapachu, a ciężkim w procentach owocowym winem. Na usłyszany komplement zareagowała uroczym wybuchem śmiechu i mocniejszym różem na policzkach.

- Och, ależ nie naraził mnie pan na żadne straty.- Powiedziała w końcu wychylając się do jego ucha. - Pokusiłabym się o stwierdzenie, że tylko zyskam na naszym spotkaniu.
Po czym skierowała wzrok na wiszącą na piersi rozmówcy głowę.

- Pana również jest mi miło poznać!– Obdarzyła Dana delikatnym uśmiechem.

A potem? Potem Zunthai rozpoczął swój magiczny spektakl. Kira wpatrywała się intensywnie w butelkę, która czyniła jej bordowe oczy jeszcze większymi. Wśród ochów i achów obserwowała zieloną wróżkę tańczącą na krawędzi kryształu. Zun widział w jej spojrzeniu autentyczny dziecięcy zachwyt i całkiem już dziewczęce podekscytowanie. Wzniecony przez niego płomyk zalśnił w szeroko otwartych oczkach. Zaraz pociągnęła nosem wciągając przyjemny karmelowy zapach.

- To… nie moje urodziny tylko Anette… - Powiedziała powoli nie odrywając wzroku od trzepoczących zielonych skrzydełek. – Ale przywłaszczam sobie ten prezent!

Jak postanowiła, tak zrobiła. Sięgnęła drobną dłonią w białej koronkowej rękawiczce po kielich i przytknęła do koralowych ust upijając zachłannie. Nie przejmowała się pląsającą na jej nosie i włosach wróżką. Gdy odjęła trunek od warg spojrzała wprost na Zunthaia. Śniła na jawie, widział to w błysku rozżarzonych czerwonych oczu. Widział w nich chaos, moc i mrok, którego jeszcze nie dotknął, a który go przecież pociągał. Nikt prócz niego zdawał się tego nie dostrzegać. Może nikt nie chciał?
Zamrugała i spojrzała ponownie. Słodka trójkątna buzia o pełnym sympatii i uznania wyrazie twarzy sprowadziła ich oboje do Aden, Portu Giran, do karczmy Gilotyna.

- To było cudowne! Jesteś niezwykły! – Ściskała naczynie w dłoniach wykrzykując radośnie.






Kędzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
Dołączył: 07 Cze 2014
Posty: 78

Wysłany: 2014-07-29, 20:00

Zun przejechał zimnymi palcami protezy po policzku Kiry, uśmiechając się subtelnie. Jego oczy aż świeciły z podniecenia, w które wprawiało go zapewne samouwielbienie spowodowane Zieloną Wrózką i reakcją małej na ów specyfik.

- Twoja słowa są dla mojej duszy, jak łyk czystej dla alkoholika. Niezmiernie się cieszę, że potrafiłem panienkę zadowolić.

* Również jestem w radości pogrążony, gdybym miał nogi, padłbym pani do stóp, niczym sługa uniżony!*

Zrymował sobie Dan, mrużąc czerwone ślepia.

- Już się tak nie popisuj, łebku...

Zunthai nie odrywając wzroku od oczu Kiry, odgarnął dłonią włosy na bok i schylił się aby szepnąć jej do ucha.

- Potrafię o wiele więcej. Jednak potrzebowałbym trochę swojego sprzętu z Heine. No i może jakieś...porządne łóżko? O ile panienka zechciałaby, abym zatrzymał się tutaj na jakiś czas.

Puścił oczko Stokrotce, która zerkała na nich zza lady, a w tym geście chowało się tysiąc innych. Wzrok Zunthaia był jednocześnie lodowaty i obojętny, a w głębi jarzył się napawającą obrzydzeniem fascynacją.

-
_________________
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.






Lucrezzia
Wiedźma z Lancre




Dołączyła: 18 Cze 2014
Posty: 73

Wysłany: 2014-08-02, 08:51

Dziewczę przechyliło głowę w bok doznając miłej pieszczoty i uśmiechało się przyjaźnie.
- Nie zamierzam was stąd wypuszczać. – Odparła spuszczając wzrok na Dana. – Zadbam o to byś miał wszystko, czego ci trzeba Zunthai.
Wyglądała na podekscytowaną, gdy odstawiła kielich na ladę obok odsłoniętego uda ściśniętego jedwabną podwiązką. Sięgnęła do orczej piersi przejeżdżając po niej z jakimś budzącym się uwielbieniem. Gdy uniosła na powrót wzrok gładko odczytał jej spojrzenie. Jakby ta mała urocza istota stanowczo przekazała komunikat: „Od dziś należysz do mnie”. Cokolwiek miała na myśli…
Obróciła głowę w stronę Stokrotki.
- Znajdź mu najlepsze z komnat –Powiedziała dziwnym jak na nią autorytarnym tonem. - Ma mieć wygodę, spokój i warunki do tworzenia. To artysta.
Karczmarka pokiwała głową i spojrzała na Zuna z nową dozą uznania.






Kędzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
Dołączył: 07 Cze 2014
Posty: 78

Wysłany: 2014-08-02, 10:49

Zunthai pochylił się, musnął czoło Kiry gorącymi i jedwabnymi ustami, na których nie było śladu najmniejszych spękań. Wciągnął nosem zapach dziewczyny, tuż przy jej szyi, uśmiechając się delikatnie.

- Muszę kiedyś stworzyć dla panienki własne pachnidło.

Podnosząc głowę otarł się policzkiem o policzek Kiry, skinął z uśmiechem Stokrotce.

Zun wyciągnął z torby mapkę i wsunął ją Kirze za podwiązkę. Klucz do drzwi zawiesił jej na szyi.

- Tu leży pracowania...

Sięgnął po notesik, przez chwilę wypisywał coś w nim piórem, uśmiechając się delikatnie. Wyrwał kartkę i wręczył ją Kirze, lista była ogromna, co najmniej czterdzieści pozycji. W tym sprzęt laboratoryjny i beczki ze składnikami, niektóre z dopiskiem - Uważać, silnie trujące.

- A to lista rzeczy, które będą mi potrzebne. Ktokolwiek wejdzie do środka, nawdycha się trucizny. Po powrocie powinni zgłosić się do mnie, o ile chcą przeżyć. Jeśli przyjdzie im do głowy porozkradać mój majątek, długo się nim nie pocieszą.

Zunthai ukłonił się nonszalancko Kirze, zostawiając jej butelkę Zielonej Wróżki. Sam zaś wyciągnął mniejszą, zapasową, przypominającą flakonik perfum. Utworzył usta, opryskał gardło silnym trunkiem i ruszył na podbój Gilotyny.

Wysoki, zadbany ork o długich szarobłękitnych włosach, roztaczający w okół siebie mgiełkę pięknego zapachu, ubrany elegancko lecz stonowanie, by przepych ozdób nie odwracał uwagi od jego urody. Rzucał niektórym zimne i obojętne spojrzenia, jakby szukał największego cwaniaka w karczmie.

Zawieszona na jego szyi małpia główka chętnie komentowała rozmiary piersi i krągłość tyłków kelnerek oraz krzywe mordy bywalców. Zazwyczaj wywołując tym salwę śmiechu, szczególnie wtedy gdy była już niesamowicie zdenerwowana.
_________________
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.






Kędzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
Dołączył: 07 Cze 2014
Posty: 78

Wysłany: 2014-08-04, 14:45

"Domownik"

Minęło parę dni odkąd Zun osiadł w Gilotynie, zajął się sporządzaniem trunków oraz używek. Co bogatsi przychodzili do niego ze zleceniami na truciznę, pachołkowie możnych rodów przesyłani byli z prośbami o wynalezienie pachnideł dla ich panów, jakimś cudem znajdując najlepszego perfumiarza w Heine na takim zadupiu jak Girański Port. Nie marnował czasu, każdą godzinę poświęcał na zajmowaniem się nowym interesem. Panienka Kira bardzo doceniała jego zaangażowanie, a Zielona Wróżka osobiście przez nią zaakceptowana, miała zostać wkrótce flagowym trunkiem karczmy.

Zunthai urządził sobie laboratorium w piwnicy, zajął parę pokoi na piętrze oraz bez żadnego skrępowania stworzył sobie malutką armię z drabów. Jednych uzależniał od swoich specyfików, innym płacił, gdyby Ci uzależnieni zechcieli się zbuntować. Za swoje usługi nie oczekiwał żadnej zapłaty od panienki Kiry, pokątnie eksperymentował na pijaczkach, coraz bardziej zżywając się z karczmą.

Pierwszy i najbardziej lojalnym eksperymentem alchemika okazał się Szczur, młody chłopak którego udało mu się wykreować na własne potrzeby, przy pomocy silnego narkotyku, "Lokatej Dziwki". Od tej pory został jego chłopcem na posyłki, a to co robiły mu z głową nowe zabawki Zunthaia, wzbudzało grozę w największych zabijakach. Po paru dniach przyjmowania umiarkowanych dawek, był w stanie posiekać kogoś tasakiem z kolejną działkę.