Zun

Port Heine o Âświcie.

Dwoje niewyspanych i rĂłwnie niezadowolonych straÂżnikĂłw taszczy wÂłaÂśnie zalanego w trupa mĂŞÂżczyznĂŞ, wymieniajÂąc ze sobÂą zÂłoÂśliwoÂści...

- Skurkobany znowu siĂŞ zapiÂł!

JĂŞknÂąÂł ÂżaÂłoÂśnie wÂąsaty grubas ÂściÂśniĂŞty pÂłytami zbroi.

- A awantura jaka! DziesiÂąta w tym miesiÂącu!

OdburknÂąÂł rudy chudzielec, z ktĂłrego to zbroja niemalÂże zwisaÂła.

- A weÂź go tutaj zostaw! Perfumiarz, perfumiarzem ale pijus to z niego nielichy!

Zgodnie rzucili ledwo przytomnego delikwenta na bruk, odchodzÂąc czym prĂŞdzej, jakby obawiajÂąc siĂŞ Âże siĂŞ przebudzi.

Ouuuu...

Upojony jak czyrak ÂżĂłÂłciÂą Zunthai otworzyÂł przekrwione oczy z trudem zbierajÂąc siĂŞ z bruku. Jedyna myÂśl ktĂłra zrodziÂła siĂŞ w jego gÂłowie : ZnaleÂźĂŚ ÂłĂłÂżko. PoczÂąÂł kroczyĂŚ nieporadnie przed siebie, nie zdajÂąc sobie sprawy Âże wÂłaÂśnie wchodzi na pokÂład statku handlowego. Marynarze zajĂŞci zaÂładunkiem nawet go nie zauwaÂżyli, dziĂŞki czemu bez wiĂŞkszych kÂłopotĂłw ze strony zaÂłogi wtargnÂąÂł do Âładowni, wmawiajÂąc sobie Âże schodzi do swojego laboratorium w centrum Heine.

- Cuchnie jak cholera...

WymamrotaÂł, chwiejnie omijajÂąc skrzynki i beczki. Po drodze nie omieszkaÂł zÂłapaĂŚ za pĂŞto suszonej kieÂłbasy, wtykajÂąc jÂą sobie niemal od razu do ust.

- A przegryzĂŞ...

UsiadÂł pod baryÂłkÂą z zapasem jakiegoÂś cieĂąkusza, hakiem zaczÂąÂł mozolnie wierciĂŚ dziurkĂŞ w desce u jej boku, aby dobraĂŚ siĂŞ do zawartoÂści.

PeÂłne morze.

Statek wypÂłynÂąÂł, a Zun zajÂąÂł siĂŞ oprĂłÂżnianiem beczki. Nie mogÂąc dostaĂŚ siĂŞ do jej dna, ostroÂżnie wyciÂągnÂąÂł wieko i nie wiedzÂąc dlaczego wszedÂł do Âśrodka, skÂąd mĂłgÂł swobodnie czerpaĂŚ czarkÂą resztki wina. Dla wygody i ÂświĂŞtego spokoju zakryÂł siĂŞ wiekiem, co jakiÂś czas przegryzaÂł kieÂłbasĂŞ, oddajÂąc siĂŞ alkoholowi w peÂłni.

Port Giran

Rejs do portu Giran trwaÂł parĂŞ dni, tak siĂŞ skÂłada Âże statek na ktĂłrym znalazÂł siĂŞ Zunthai zmierzaÂł z zaopatrzeniem do Gilotyny, karczmy w tamtejszym porcie. Ork usnÂąÂł kamiennym snem, nie zdajÂąc sobie sprawy z tego Âże wyÂładunek juÂż siĂŞ zaczÂąÂł. PotĂŞÂżny Witalij zarzuciÂł sobie beczkĂŞ z niespodziewanym goÂściem na ramiĂŞ, nie marudzÂąc nawet Âże jakaÂś ona za ciĂŞÂżka nieco, po czym udaÂł siĂŞ wprost do karczmy, z zamiarem oddania pierwszej beczuÂłki Stokrotce, ktĂłra oceni jakoÂśĂŚ dostarczonego trunku.

Gilotyna, zaplecze.

Witalij zostawiÂł StokrotkĂŞ sam na sam z beczuÂłkÂą, ta zaÂś wziĂŞÂła toporek, rozrÂąbujÂąc bez wahania wieko! Ostrze o centymetry minĂŞÂło czaszkĂŞ ÂśpiÂącego Zuna, kobieta wyciÂągnĂŞÂła wieko...

W ten dostrzegÂła pustkÂą beczkĂŞ, a w niej w kolejnoÂści nastĂŞpujÂącej :

ÂŚmierdzÂącego przetrawionym alkoholem orka, ktĂłry namiĂŞtnie tuliÂł do siebie pĂŞto kieÂłbasy.

Zasuszony Âłeb maÂłpy na jego szyi, zwisajÂący z misternie wykonanego ÂłaĂącucha.

Grubego szczura, wtulajÂącego siĂŞ w nogĂŞ orka jak wierna kochanka.

Zunthai pomimo zapachu i caÂłej sytuacji, wyglÂądaÂł na jakÂąÂś bogatÂą szychĂŞ, pÂłaszcz miaÂł zdobny, torbĂŞ peÂłnÂą, a sakw parĂŞ przy pasie!

TakÂą oto krotochwilĂŞ zgotowaÂł Zunthai karczmarce Gilotyny, nieÂświadomie wpraszajÂąc siĂŞ na zaplecze, gdzie niejeden chciaÂłbym siĂŞ znaleÂźĂŚ sam na sam ze StokrotkÂą.
_________________
Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia.
Ostatnio zmieniony przez KĂŞdzior2014-07-23, 11:44, w caÂłoÂści zmieniany 2 razy






Bracchus




DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014
Posty: 150

WysÂłany: 2014-07-23, 09:13

Kobiecie nawet powieka nie drgnĂŞÂła. Przyzwyczajona do najwiĂŞkszych dziwadeÂł, zacisnĂŞÂła tylko piĂŞÂści po czym gwaÂłtownie naparÂła na beczkĂŞ. Ta rozÂłupaÂła siĂŞ z gÂłoÂśnym hukiem w brutalnym zetkniĂŞciu z kamiennÂą posadzkÂą i wysypaÂła na niÂą swojÂą zawartoÂśĂŚ.
Szczur pisnÂąÂł, uciekÂł w kÂąt. KieÂłbasa potoczyÂła siĂŞ, zatrzymujÂąc w koĂącu na niewielkim zydelku. Stokrotka, nie patrzÂąc na orka, ruszyÂła szybkim krokiem w stronĂŞ wyjÂścia. Jej ciĂŞÂżkie piersi koÂłysaÂły siĂŞ energicznie, tyÂłek krĂŞciÂł przepiĂŞkne elipsy a brwi ÂściÂągnĂŞÂły w gniewnym grymasie. JuÂż po chwili daÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ podniesiony gÂłos rudej Âślicznotki, ktĂłra opieprzaÂła dostawcĂŞ za zepsutÂą zawartoÂśĂŚ beczki.

PĂłÂłprzytomny Zunthai nie zostaÂł dÂługo sam na sam z wnĂŞtrzem porzÂądnie wyposaÂżonego magazynu. Po niespeÂłna minucie do Âśrodka wcisnÂąÂł siĂŞ Witalij. Na jego twarzy malowaÂło siĂŞ delikatnie niezadowolenie. Gigantyczny wykidajÂło przysiadÂł na malutkim zydelku, prawie nastĂŞpujÂąc na kieÂłbasĂŞ Zuna. OdetchnÂąÂł raz i drugi, po czym wyciÂągnÂąÂł z zanadrza ksiÂąÂżkĂŞ, otworzyÂł jÂą i zagÂłĂŞbiÂł siĂŞ w lekturze.
Na zdobionej oprawie widniaÂł pozÂłacany napis "O obrocie CiaÂł Niebieskich". Uczone traktaty zupeÂłnie pochÂłonĂŞÂły czuÂłego barbarzyĂącĂŞ. W koĂącu nigdy do koĂąca nie wierzyÂł w te bzdury o sÂłoniach i ÂżĂłÂłwiu i oto znalazÂł siĂŞ ktoÂś, kto podzielaÂł jego wÂątpliwoÂści.

Kiedy ork odzyskaÂł ÂświadomoÂśĂŚ, miĂŞÂśniak spojrzaÂł na niego mruÂżÂąc groÂźnie oczy, najpewniej oczekujÂąc wyjaÂśnieĂą.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






KĂŞdzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014
Posty: 78

WysÂłany: 2014-07-23, 10:34

SpaÂł jeszcze dobra godzinĂŞ nim doszedÂł do siebie, zaczÂąÂł powoli otwieraĂŚ powieki, cicho mlaskajÂąc.

- Znowu zasnÂąÂłem na ziemi...

WyburczaÂł, siadajÂąc. OwinÂąÂł siĂŞ szczelniej pÂłaszczem, jakby mu byÂło zimno.

Rozejrzawszy siĂŞ trochĂŞ po pomieszczeniu otworzyÂł szerzej oczy, wyglÂądaÂł jakby prĂłbowaÂł sobie przypomnieĂŚ gdzie siĂŞ znajduje. SzukaÂł w pobliÂżu czegoÂś znajomego i jego oczy natrafiÂły na... ksiÂąÂżkĂŞ.

- De revolutionibus orbium coelestium! ToÂż to ksiĂŞga za ktĂłrÂą na stosie palÂą.

OÂżywiÂł siĂŞ wyraÂźnie, jego lazurowe oczy rozbÂłysnĂŞÂły ciekawoÂściÂą, a pytanie zrodzone w gÂłowie "Gdzie ja jestem?"najwyraÂźniej przestaÂło mieĂŚ znaczenie w obliczu takiego znaleziska.

- SkÂąd pan masz to arcydzieÂło?

WstaÂł chwiejnie, podchodzÂąc do Witalija bez zbytniej krĂŞpacji. U boku orka olbrzym mĂłgÂł zauwaÂżyĂŚ przenoÂśnÂą lnianÂą biblioteczkĂŞ w postaci torby, z ktĂłrej akurat wystawaÂł kawaÂłek "Inkwizycja, a religijny fanatyzm."
_________________
Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia.






Bracchus




DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014
Posty: 150

WysÂłany: 2014-07-23, 13:33

Witalij powoli odÂłoÂżyÂł ksiĂŞgĂŞ, wyprostowaÂł swojÂą imponujÂącÂą posturĂŞ.
Bardzo skutecznie ukryÂł ciekawoÂśĂŚ biorÂącÂą siĂŞ z faktu, Âże spotkaÂł na swej drodze osobĂŞ oczytanÂą i obytÂą. UwielbiaÂł w koĂącu dyskutowaĂŚ o wszelkich rzeczach zwiÂązanych z naukÂą, sztukÂą i kulturÂą. A o rozmĂłwcĂłw na poziomie w Gilotynie byÂło raczej cholernie trudno.
ByÂł jednak profesjonalistÂą. Dlatego teÂż od razu przybraÂł maskĂŞ osiÂłka i warknÂąÂł na orka.

- Ja tu zadajĂŞ pytania! KtoÂś Ty? Odpowiadaj, bo inaczej legularnie przemodelujĂŞ Ci facjatĂŞ! - od razu zaklÂąÂł pod nosem. Czasami wychodziÂł z niego zbytni inteligent, szczegĂłlnie po solidnej lekturze. W takich sytuacjach ratowaÂły go na szczĂŞÂście gĂŞba zawodowego barbarzyĂący, postura ogra i gÂłos przypominajÂący zgrzyt kamienia o kamieĂą.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






KĂŞdzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014
Posty: 78

WysÂłany: 2014-07-23, 14:21

MĂŞÂżczyzna zrobiÂł krok do tyÂłu, zerkajÂąc ku gĂłrze, na twarz osiÂłka. ZacisnÂąÂł nieco usta i zmruÂżyÂł oczy, jakby dopiero teraz zdaÂł sobie sprawĂŞ z powagi sytuacji.

- Dobre pytania, moÂści olbrzymie. Jestem Zunthai, chociaÂż wszyscy zwÂą mnie Zun. Alchemik i ...

Zun zerknÂąÂł po sobie krytycznie.

- Nadworny moczymorda, ktĂłry zapewne po raz kolejny przesadziÂł.

WestchnÂąÂł ciĂŞÂżko, tym razem trzeÂźwym wzrokiem, zbadaÂł pomieszczenie.

- MĂłgÂłbym siĂŞ dowiedzieĂŚ gdzie jestem? ZostaÂłem sprzedany do niewoli...?

PrzejechaÂł lewÂą dÂłoniÂą po czole, jakby chciaÂł uÂśmierzyĂŚ bĂłl gÂłowy samym gestem.
_________________
Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia.






Bracchus




DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014
Posty: 150

WysÂłany: 2014-07-24, 09:54

WykidajÂło nie zdÂąÂżyÂł z odpowiedziÂą. PomiĂŞdzy framugÂą, zydelkiem a jego potĂŞÂżnÂą formÂą przecisnĂŞÂła siĂŞ wÂściekÂła Stokrotka. StanĂŞÂła przed orkiem, zaciÂśniĂŞte piĂŞÂści wsparÂła na biodrach. NabraÂła powietrza w pierÂś. Ale tak, Âże guziki koszuli zapiszczaÂły w proteÂście.

- Ty skurwysynu! Najlepsze wino wyÂżÂłopaÂłeÂś!- jej wrzask niespecjalnie pomagaÂł na bĂłl gÂłowy. - PokaÂżĂŞ Ci niewolnictwo, pieprzony idioto! Odpracujesz kaÂżdÂą adenĂŞ, ktĂłrÂą przepiÂłeÂś!

ObrĂłciÂła siĂŞ na piĂŞcie i podeszÂła do Witalija. Jej piersi naparÂły na Âżebra mĂŞÂżczyzny. SpojrzaÂła w gĂłrĂŞ a osiÂłek wyglÂądaÂł przez chwilĂŞ jakby chciaÂł wycofaĂŚ siĂŞ na z gĂłry upatrzone pozycje.

- Dwa tygodnie ciĂŞÂżkich robĂłt przy karczmie. Chyba, Âże znajdzie lepszy sposĂłb na zwrĂłcenie Kirze tego, co do Kiry naleÂży... - byÂła juÂż spokojna. Witalij odetchnÂąÂł z ulgÂą kiedy kobieta wyszÂła do gÂłĂłwnej izby. SpojrzaÂł na orka.

- Bumblowanie musiaÂło byĂŚ zacne, ale teraz masz straszny bukiet. Nie bĂłj nic. Oddasz grajbery, nie bĂŞdziesz fajnowaĂŚ i jakoÂś przeÂżyjesz.- uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ do Zuna. W jego oczach sympatia walczyÂła o lepsze ze wspĂłÂłczuciem.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






KĂŞdzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014
Posty: 78

WysÂłany: 2014-07-24, 16:21

Zunowi aÂż zadzwoniÂło w uszach, stĂŞknÂąÂł tylko ale nie zdÂąÂżyÂł nic odpowiedzieĂŚ. WysunÂąwszy prawÂą dÂłoĂą z rĂŞkawa, a raczej jej protezĂŞ misternie wykonanÂą z jakiegoÂś srebrnego stopu. PogÂładziÂł jÂą lewÂą dÂłoniÂą, po czym mruknÂąÂł do olbrzyma.

- Z odpracowaniem tego moÂże byĂŚ problem. ChĂŞtnie zapÂłacĂŞ za szkody, a to... Co nazywacie najlepszym trunkiem, to zwykÂłe pomyje.

* Pomyje! Zun pĂŞdzi pierdyliard razy lepsze specjaÂły niÂż ten wasz cienkusz!*

WrzasnĂŞÂła maÂłpia gÂłĂłwka na naszyjniku Zuna.

- Morda Dan...

BurknÂąÂł podirytowany Zun, zwracajÂąc siĂŞ do amuletu.

- Tak czy siak, jeÂśli macie dostĂŞp do laboratorium, mogĂŞ coÂś przygotowaĂŚ w ramach rekompensaty dla tego Kiry. JeÂśli siĂŞ spodoba, zrobiĂŞ tyle ile dusza zapragnie.

UÂśmiechnÂąÂł siĂŞ delikatnie, powoli wracajÂąc do siebie. Jego spojrzenie robiÂło siĂŞ chÂłodne i opanowane, a postawa Âśmielsza.
_________________
Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia.






Bracchus




DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014
Posty: 150

WysÂłany: 2014-07-25, 09:44

Przez krĂłtkÂą chwilĂŞ wydawaÂło siĂŞ, Âże wszystko bĂŞdzie w porzÂądku. Zun zaraz pobiegnie do "laboratorium", uwarzy jakiegoÂś specjaÂłu, ktĂłry stanie siĂŞ sÂławny na caÂłe cesarstwo i przyniesie Gilotynie krociowe zyski oraz gloriĂŞ najlepszej karczmy na Âświecie.
ÂŻycie jednak tak nie dziaÂłaÂło. ÂŻycie byÂło sukÂą, ktĂłra zamiast blasku i zwyciĂŞstwa dawaÂła miotÂłĂŞ.
W tym konkretnym przypadku miotÂłĂŞ trzymanÂą przez Witalija.

- JuÂż zaczynasz fajnowaĂŚ...- stwierdziÂł ze smutkiem olbrzym. - Kira to lalunia, przed ktĂłrÂą nauczysz siĂŞ znaĂŚ mojrĂŞ. A teraz Âżywczykiem!- wcisnÂąÂł Zunowi miotÂłĂŞ w rĂŞce. - Zanim zacznie siĂŞ prawdziwa kobzanka...

Nie byÂło gadania. KtoÂś musiaÂł posprzÂątaĂŚ drzazgi, ktĂłre zostaÂły po wehikule orka.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






KĂŞdzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014
Posty: 78

WysÂłany: 2014-07-25, 14:08

PrzytkaÂł mordkĂŞ Dana lewÂą dÂłoniÂą, hamujÂąc potok sÂłĂłw ktĂłry zmieniÂł siĂŞ w beÂłkot. PokrĂŞciÂł gÂłowÂą, zerkajÂąc to na miotÂłĂŞ, to na baÂłagan. PrzygarbiÂł siĂŞ lekko, jakby poprzednia postawa byÂła maskÂą aktora, zamysÂł widocznie nie wypaliÂł. Zun nie musiaÂł juÂż udawaĂŚ, a nawet nie chciaÂł. CzuÂł siĂŞ jak wymiĂŞtoszone krocze kurtyzany po wizycie w koszarach, a wyglÂądaÂł niewiele lepiej.

- Niech bĂŞdzie, skoro to ma mi pomĂłc.

PuÂściÂł Dana, ktĂłry tylko burknÂąÂł coÂś pod nosem. ZÂłapaÂł za miotÂłĂŞ, pomagajÂąc sobie protezÂą. Usta miaÂł spierzchniĂŞte, wyglÂądaÂło Âże kac mĂŞczy go niebotycznie ale wziÂąÂł siĂŞ za zamiatanie, od razu oblewajÂąc siĂŞ zimnym potem na twarzy. SzÂło mu doÂśĂŚ nieporadnie, pozamiataÂł wszystko na jednÂą kupĂŞ i jakby w geÂście pokory, zrzuciÂł pÂłaszcz na ziemie, przesuwajÂąc miotÂłÂą syf do prowizorycznego worka. Ujrzawszy maÂły piecyk i skrzynie na drewno w kÂącie pomieszczenia, zaniĂłsÂł tam mniejsze, pozamiatane kawaÂłki beczki. ResztĂŞ przetransportowaÂł rĂŞcznie, oddychajÂąc coraz to ciĂŞÂżej.

- Zrobione...

WysapaÂł, prĂłbujÂąc zwilÂżyĂŚ wargi jĂŞzykiem, jednak nic z tego nie wyszÂło. PopatrzyÂł na Witalija spokojnym wzrokiem, nie ÂżywiÂącym najmniejszej urazy. Jednak blask jego oczu sugerowaÂł, Âże ktoÂś kiedyÂś surowo zapÂłaci za okolicznoÂści, w ktĂłrych Zun zostaÂł wysÂłany w beczce na drugi koniec kontynentu.

Dla wÂłasnego dobra, chwilowo zapomniaÂł Âże jest dumnym wÂłaÂścicielem Âświetnie prosperujÂącego sklepu z pachnidÂłami. KtĂłry przez nieobecnoÂśĂŚ jedynego perfumiarza i pracownika, pozostanie nieczynny na czas nieokreÂślony.
_________________
Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia.
Ostatnio zmieniony przez Bracchus2014-07-25, 15:35, w caÂłoÂści zmieniany 1 raz






Bracchus




DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014
Posty: 150

WysÂłany: 2014-07-26, 12:28

NajwyraÂźniej robota byÂła wykonana porzÂądnie, bo Zun dostaÂł od Witalija bukÂłak z mocnym winem, michĂŞ wypeÂłnionÂą solidnÂą jajecznicÂą i dodatkowo pocieszajÂące klepanie po ramieniu.

- No i widzisz, asior jesteÂś! Jak wszamiesz, rÂąbnij w kimĂŞ na przygĂłrku. A jak juÂż rÂąbniesz, poszlafiruj siĂŞ po karczmie. MoÂże znajdziesz coÂś lepszego do roboty niÂż miotÂła.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






KĂŞdzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014
Posty: 78

WysÂłany: 2014-07-26, 18:08

Dan podirytowany caÂłÂą sytuacjÂą Âśmiele podsumowaÂł wyczyny Zuna...

* No chĂŞdoga z Ciebie sprzÂątaczka, nie ma co, Zun! *

Ork zamiast reagowaĂŚ na zaczepki, przyssaÂł siĂŞ do bukÂłaka z winem, potĂŞÂżnymi Âłykami osuszajÂąc go co do kropli. OdetchnÂąÂł z ulgÂą, wyprostowaÂł siĂŞ i otarÂł usta przedramieniem.

- Tego mi byÂło trzeba, dziĂŞkuje.

SkinÂąÂł olbrzymowi i przysiadÂł na skrzyni, zajmujÂąc siĂŞ posiÂłkiem. PomiĂŞdzy kĂŞsami odzywaÂł siĂŞ do Witalija.

- A co z tym laboratorium? MoÂże chociaÂż alembik jakiÂś siĂŞ znajdzie? Nie pogardziÂłbym rĂłwnieÂż ÂłaÂźniÂą, czy chociaÂż beczkÂą z czystÂą wodÂą.

* A jedzie od Ciebie tak, jakbyÂś byÂł orkiem! Poprawka, TY jesteÂś orkiem! *

DorzuciÂł Dan, w odpowiedzi zbierajÂąc ÂłyÂżkÂą miĂŞdzy oczy od Zunthaia.
_________________
Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia.
Ostatnio zmieniony przez KĂŞdzior2014-07-26, 19:32, w caÂłoÂści zmieniany 1 raz






Bracchus




DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014
Posty: 150

WysÂłany: 2014-07-26, 19:15

Witalij spojrzaÂł na maÂłpkĂŞ i uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ niepewnie. Wprawdzie Gilotyna peÂłna byÂła oryginaÂłĂłw, ale czegoÂś takiego jeszcze nie widziaÂł.

- Bimbrownia jest w piwnicy. ZaprowadzĂŞ CiĂŞ. Tylko sza, bo po Âłbach dostaniemy. Ale jak uknocisz dobrego barszczu lub balsamu, od razu inaczej bĂŞdÂą na Ciebie patrzeĂŚ. - wielkolud uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ szeroko. ZnaĂŚ byÂło, Âże zapaÂłaÂł do Zuna sympatiÂą. W koĂącu obaj byli piszpanami, osobami zazwyczaj pogardzanymi w portowych spoÂłecznoÂściach.

Najpierw jednak zaprowadziÂł go do ÂłaÂźni. CaÂłkowicie bowiem zgadzaÂł siĂŞ z maÂłpkÂą, Âże cug od orka leciaÂł niemiÂłosierny.
_________________
I propose a toast
To my self control
You see it crawlin helpless on the floor






KĂŞdzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014
Posty: 78

WysÂłany: 2014-07-27, 13:45

W ÂłaÂźni Zun doprowadziÂł siĂŞ do porzÂądku przy pomocy wyszukanych specyfikĂłw, upraÂł rĂłwnieÂż swoje ciuchy i Dana, ktĂłry zawziĂŞcie protestowaÂł...

*Utopisz mnie kretynie! Bulbulbul... No przestaĂą!*

W takcie tych zajĂŞĂŚ zawziĂŞcie dyskutowaÂł z Witalijem o jednym ze swych wynalazkĂłw, ktĂłry rzekomo miaÂł osuszaĂŚ ubrania niemalÂże natychmiast. Olbrzym zaÂżÂądaÂł dowodu, wiĂŞc Zun wyciÂągnÂąÂł z torby maÂłÂą niebieskÂą fiolkĂŞ ze spryskiwaczem, rozpyliÂł zawartoÂśĂŚ na rozwieszone rzeczy i poleciÂł mu podziwiaĂŚ. Nie minĂŞÂło piĂŞĂŚ minut, a woda zaczĂŞÂła spÂływaĂŚ ciurkiem z ubraĂą.

- Teraz trzeba poczekaĂŚ aÂż ostygnÂą.

Zun wytarÂł siĂŞ rĂŞcznikiem, nastĂŞpnie starannie naÂłoÂżyÂł na swoje ciaÂło balsam zapachowy, aby skĂłra zachowaÂła mÂłody i zdrowy wyglÂąd. UbraÂł siĂŞ i skropliÂł pachnidÂłem, skinÂąwszy Witalijowi gdy skoĂączyÂł.

- MoÂżemy iÂśĂŚ dalej.

* WypindrzyÂł siĂŞ jak mroczna na orgie!*

ZarechotaÂł Dan. Zun pokrĂŞciÂł gÂłowÂą z niezadowoleniem.

ChwilĂŞ potem dotarli do piwnicy, olbrzym wytÂłumaczyÂł Zunowi gdzie znajdujÂą siĂŞ beczuÂłki z podstawowymi skÂładnikami i zostawiÂł go samego, przeczuwajÂąc Âże ork potrzebuje spokoju aby pracowaĂŚ.

- Sen...

Zunthai skierowaÂł dÂłoĂą na Dana i uÂśpiÂł go, zapewne pragnÂąĂŚ ciszy dziĂŞki ktĂłrej bĂŞdzie mĂłgÂł siĂŞ skupiĂŚ.

- Czas dokoĂączyĂŚ ZielonÂą WrĂłÂżkĂŞ .

ÂŚciÂągnÂąÂł z ramienia torbĂŞ i wyszperaÂł z niej maÂłe flaszki ze skoncentrowanym olejkiem bĂŞdÂącym produktem maceracji. ZaczÂąÂł wymieniaĂŚ na gÂłos kolejne skÂładniki, przelewajÂąc ich zawartoÂśĂŚ do menzurki. Nie uÂżywaÂł Âżadnych miarek ani specjalistycznego sprzĂŞtu, wszystko robiÂł na oko i wyczucie.

- Koncentrat kwiatĂłw i liÂści pioÂłunu, koncentrat z badianu wÂłaÂściwego, nieco olejku z kopru Innadrilskiego, koncentrat z Hyzopu lekarskiego.

WymieszaÂł leniwym ruchem dÂłoni zawartoÂśĂŚ menzurki, zerknÂąÂł na zielonÂą barwĂŞ otrzymanej bazy. DolaÂł do mieszanki czystego spirytusu, dorzuciÂł sproszkowanÂą korĂŞ z drzewa wisielca i wyciÂąg z wilczej jagody aby zwiĂŞkszyĂŚ dziaÂłanie psychoaktywne trunku.

- Panienka Kira bĂŞdzie zadowolona.

WyjÂąÂł z torby krysztaÂłowÂą flaszkĂŞ o pojemnoÂści litra, na ktĂłrej wygrawerowano : Zunthai.

PrzelaÂł do niej zawartoÂśĂŚ z menzurki, tak by nie uroniĂŚ ani kropli. WyszeptaÂł alchemicznÂą formuÂłkĂŞ wiÂązania, palec jarzÂący siĂŞ od magii dotknÂąÂł naczynia, sprawiajÂąc Âże wysokoprocentowy alkohol zawirowaÂł. StworzyÂł w ten sposĂłb iluzjĂŞ zielonej wrĂłÂżki wewnÂątrz butelki, ktĂłra pÂływaÂła wdziĂŞcznie w trunku tego samego koloru.

- ObudÂź siĂŞ Dan, gotowe.

SkierowaÂł dÂłoĂą na maÂłpiÂą gÂłĂłwkĂŞ i mruknÂąÂł zaklĂŞcie wybudzenia.

*Znowu to zrobiÂłeÂś!*

WydarÂł siĂŞ Dan, ktĂłrego wzrok szybko skierowaÂł siĂŞ na flaszkĂŞ Zielonej WrĂłÂżki.

*SkoĂączyÂłeÂś to?! Ja CiĂŞ jebiĂŞ, Zun! WyglÂąda bosko!*

- O? komplement z Twojej strony? Jak miÂło. ChodÂźmy poszukaĂŚ Kiry.

*No dobrze... I tak mamy nieco przejebane przez Ciebie*

Zun schowaÂł flaszkĂŞ do torby i wyszedÂł po schodach do gÂłĂłwnego pomieszczenia, nie za bardzo zainteresowany gwarem w karczmie, podszedÂł do baru. ZauwaÂżywszy StokrotkĂŞ skÂłoniÂł jej siĂŞ z wyraÂźnym szacunkiem.

- Przepraszam za caÂłe zamieszanie. Czy mĂłgÂłbym spotkaĂŚ siĂŞ z panienkÂą KirÂą, aby wrĂŞczyĂŚ jej zadoÂśĂŚuczynienie za poczynione przeze mnie straty?

Dan siedziaÂł cicho pod pÂłaszczem, zaÂś sam Zunthai wyglÂądaÂł teraz porzÂądnie i zdrowo. Ubrania miaÂł wyprane, wÂłosy rozpuszczone do wysokoÂści szyi gdyÂż nie zdÂąÂżyÂł siĂŞ uczesaĂŚ. Jego lazurowe oczy spokojnie wpatrywaÂły siĂŞ w twarz kobiety, zaÂś zapach perfumiarza przebijaÂł siĂŞ walecznie przez fetor przybytku, urzekajÂąc swojÂą ÂświeÂżoÂściÂą i sÂłodyczÂą.
_________________
Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia.






Lucrezzia
WiedÂźma z Lancre




DoÂłÂączyÂła: 18 Cze 2014
Posty: 73

WysÂłany: 2014-07-28, 18:37

Stokrotka zmierzyÂła Zunthaia wzrokiem z poczÂątku niechĂŞtnie. JednakÂże dobrze odziany i wyperfumiony, a przede wszystkim z nienagannym zachowaniem (towar deficytowy nie tylko w porcie) dostaÂł coÂś, na co zapracowali sobie jak dotÂąd nieliczni. RudowÂłosa karczmarka uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ z sympatiÂą lejÂąc po Âścianie kubÂła zÂłocisty pÂłyn. Zaraz zjawiÂła siĂŞ jedna z dziewek zanoszÂąc trunek do ktĂłregoÂś stolika.

- Panienka Kira powinna …- Nie usÂłyszaÂł peÂłnej odpowiedzi, gdyÂż w karczmie rozlegÂły siĂŞ podekscytowane gwizdy i oklaski.

Przy akompaniamencie braw i okrzykĂłw z gĂłry zaczĂŞÂły schodziĂŚ dziewczynki. BiuÂściasta Caroline, blondwÂłosa gibka Anette, czarnowÂłosa domina Madeline i… panienka Kira? Wszystkie caÂłe w kolorowych koronkach, poĂączochach, gorsetach, falbanach, piĂłrkach i koralikach. RozeÂśmiane i zarumienione od wina. WÂśrĂłd nich nie daÂło siĂŞ nie zauwaÂżyĂŚ rĂłÂżowowÂłosego dziewczĂŞcia rozchichotanego w najlepsze. Zaraz jak na komendĂŞ rozlegÂło siĂŞ „sto lat”, a kobiecy korowĂłd rozpierzchÂł siĂŞ po wnĂŞtrzu. Kira podbiegÂła do baru wesoÂło ciÂągnÂąc za sobÂą tasiemki kokard z wysoko postawionych kucykĂłw. WskoczyÂła na ladĂŞ od razu zawieszajÂąc wzrok na Zunthaiu. PrzygÂładziÂła biaÂłÂą spĂłdniczkĂŞ.

- Kolejka dla wszystkich!- oznajmiÂła radoÂśnie.






KĂŞdzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014
Posty: 78

WysÂłany: 2014-07-28, 23:24

Wzrok bywalcĂłw karczmy i sposĂłb w jaki patrzyli na KirĂŞ, kazaÂł sÂądziĂŚ Zunowi Âże to jej wÂłaÂśnie szuka. SkinÂąÂł uprzejmie Stokrotce, spuszczajÂąc przy tym wzrok z poszanowaniem.

- DziĂŞkujĂŞ pani.

Zunthai moÂże zbyt Âśmiele posÂłaÂł KirzĂŞ uÂśmiech, unoszÂąc lewy kÂącik ust. Zapewne nie tego siĂŞ spodziewaÂł, gdyÂż wyglÂądaÂł na nieco zaskoczonego. Niestety nie byÂł to czas na rozmyÂślanie kto, jak i po co. Ork zbliÂżyÂł siĂŞ do Kiry, tak by nie musiaÂł krzyczeĂŚ, a by ta dokÂładnie usÂłyszaÂła jego sÂłowa.

- Dobry wieczĂłr, wyglÂąda panienka nadzwyczaj olÂśniewajÂąco...

Co jak co ale wyglÂądaÂło na to, Âże Zun zbyt wielu kobiet w swoim Âżyciu nie widziaÂł. PrzyglÂądaÂł siĂŞ dziewczynce ciekawsko lecz tak aby nie naruszyĂŚ jej intymnej strefy, nie chciaÂł powiem daĂŚ jej odczuĂŚ na sobie swojego lepkiego i chÂłodnego wzroku, peÂłnego pytaĂą. Bo przecieÂż jak do cholery, maÂła dziewczynka mogÂła byĂŚ osobÂą ktĂłrej szuka? SkiniĂŞcie Stokrotki tylko upewniÂło go w przekonaniu, Âże rĂłÂżowo wÂłosy anioÂłek, jest KirÂą.

- Tak siĂŞ skÂłada Âże wraz z Danem szukaliÂśmy panienki, aby wyraziĂŚ swoje szczere ubolewanie nad stratami, na jakie paniÂą naraziliÂśmy. PrzygotowaÂłem coÂś w ramach prezentu, niestety skorzystaÂłem z bimbrowni bez jasnej zgody.

* Dan to ja... I ja teÂż przepraszam za tego pijaka! *

Dan wyglÂądaÂł na zmieszanego i niezbyt pewnego siebie, w tÂłumie awanturnikĂłw stawaÂł siĂŞ potulny jak dziecko, ktĂłrym jeszcze byÂł. Zun siĂŞgnÂąÂł do torby po flaszkĂŞ trunku.

- Ja za kolei nazywam siĂŞ Zunthai, skromny alchemik i perfumiarz.

Ork wyciÂągnÂąÂł w lewej dÂłoni krysztaÂłowÂą karafkĂŞ wypeÂłnionÂą zielonkawym trunkiem, w Âśrodku pÂływaÂła sobie rozanielona wrĂłÂżka, jakby przestrzeĂą ktĂłrÂą zajmowaÂła byÂła jej krĂłlestwem.

- MogĂŞ siĂŞ tylko domyÂślaĂŚ, Âże prezent jest odpowiedni?

Nie wiedzieĂŚ czemu, Stokrotka podaÂła orkowi jeden z najlepszych krysztaÂłowych kielichĂłw jaki znalazÂła, krĂŞcÂąc gÂłowa.

Zun podziĂŞkowaÂł po raz wtĂłry, patrzÂąc Kirze gÂłĂŞboko w oczy, pozwalajÂąc aby zimne lazurowe spojrzenie napeÂłniÂło jÂą wewnĂŞtrznym spokojem jego wÂłaÂściciela. Nie mrugnÂąÂł nawet, skierowaÂł wzrok w dĂłÂł, miĂŞdzy nogi dziewczynki.

Gdyby zrobiÂła to samo, zauwaÂżyÂłaby Âże Zun, pomimo jednej sztucznej dÂłoni, zapeÂłniÂł wÂłaÂśnie kielich w jednej trzeciej ZielonÂą WrĂłÂżkÂą.

Zgrabnie ujÂąÂł kielich miĂŞdzy palce protezy i wyciÂągnÂąÂł go w stronĂŞ Kiry, wrĂłÂżka krÂąÂżyÂła nad zawartoÂściÂą, urzekajÂąc swoim powabem i zielonÂą elegancjÂą. LewÂą dÂłoniÂą wyciÂągnÂąÂł z torby szczyptĂŞ biaÂłego proszku, bĂŞdÂącego roztartym cukrem. WsypujÂąc go do kielicha, mruknÂąÂł ...

- OgieĂą...

A cukier okraszony zostaÂł pÂłomieniem, w nieco nadpalonej postaci lÂądujÂąc w alkoholu, by zÂłagodziĂŚ nieco smak goryczki. Trunek oddziaÂływaÂł bardzo silnie lecz jego skutki szybko mijaÂły, sprawiaÂł bowiem Âże osoba ktĂłra go sprĂłbowaÂła, przenosiÂła siĂŞ do wymarzonej krainy czarĂłw, peÂłnej wszystkiego czego sobie zapragnie. BĂŞdÂąc mocnym poÂłÂączeniem alkoholu i narkotykĂłw, zostawiaÂł po sobie halucynacjĂŞ ze Âświata snĂłw przez pewien czas. Idealna proporcja skÂładnikĂłw czyniÂła go stosunkowo niegroÂźnym lecz ze wzglĂŞdu na efekt, silnie uzaleÂżniajÂącym. Zapach ktĂłry roztaczaÂł przypominaÂł mocno zioÂłowÂą wĂłdkĂŞ, okraszonÂą karmelem.

- Wszystkiego najlepszego, panienko Kiro?

Zunthai spojrzaÂł w oczy Kiry, czekajÂąc na jej reakcjĂŞ.
_________________
Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia.


Dziewczyna zaÂłoÂżyÂła nogĂŞ na nogĂŞ i wychyliÂła w stronĂŞ orka gdy siĂŞ zbliÂżyÂł. PachniaÂła sÂłodko kwiatami ,watÂą cukrowÂą i lekkim w zapachu, a ciĂŞÂżkim w procentach owocowym winem. Na usÂłyszany komplement zareagowaÂła uroczym wybuchem Âśmiechu i mocniejszym rĂłÂżem na policzkach.

- Och, aleÂż nie naraziÂł mnie pan na Âżadne straty.- PowiedziaÂła w koĂącu wychylajÂąc siĂŞ do jego ucha. - PokusiÂłabym siĂŞ o stwierdzenie, Âże tylko zyskam na naszym spotkaniu.
Po czym skierowaÂła wzrok na wiszÂącÂą na piersi rozmĂłwcy gÂłowĂŞ.

- Pana rĂłwnieÂż jest mi miÂło poznaĂŚ!– ObdarzyÂła Dana delikatnym uÂśmiechem.

A potem? Potem Zunthai rozpoczÂąÂł swĂłj magiczny spektakl. Kira wpatrywaÂła siĂŞ intensywnie w butelkĂŞ, ktĂłra czyniÂła jej bordowe oczy jeszcze wiĂŞkszymi. WÂśrĂłd ochĂłw i achĂłw obserwowaÂła zielonÂą wrĂłÂżkĂŞ taĂączÂącÂą na krawĂŞdzi krysztaÂłu. Zun widziaÂł w jej spojrzeniu autentyczny dzieciĂŞcy zachwyt i caÂłkiem juÂż dziewczĂŞce podekscytowanie. Wzniecony przez niego pÂłomyk zalÂśniÂł w szeroko otwartych oczkach. Zaraz pociÂągnĂŞÂła nosem wciÂągajÂąc przyjemny karmelowy zapach.

- To… nie moje urodziny tylko Anette… - PowiedziaÂła powoli nie odrywajÂąc wzroku od trzepoczÂących zielonych skrzydeÂłek. – Ale przywÂłaszczam sobie ten prezent!

Jak postanowiÂła, tak zrobiÂła. SiĂŞgnĂŞÂła drobnÂą dÂłoniÂą w biaÂłej koronkowej rĂŞkawiczce po kielich i przytknĂŞÂła do koralowych ust upijajÂąc zachÂłannie. Nie przejmowaÂła siĂŞ plÂąsajÂącÂą na jej nosie i wÂłosach wrĂłÂżkÂą. Gdy odjĂŞÂła trunek od warg spojrzaÂła wprost na Zunthaia. ÂŚniÂła na jawie, widziaÂł to w bÂłysku rozÂżarzonych czerwonych oczu. WidziaÂł w nich chaos, moc i mrok, ktĂłrego jeszcze nie dotknÂąÂł, a ktĂłry go przecieÂż pociÂągaÂł. Nikt prĂłcz niego zdawaÂł siĂŞ tego nie dostrzegaĂŚ. MoÂże nikt nie chciaÂł?
ZamrugaÂła i spojrzaÂła ponownie. SÂłodka trĂłjkÂątna buzia o peÂłnym sympatii i uznania wyrazie twarzy sprowadziÂła ich oboje do Aden, Portu Giran, do karczmy Gilotyna.

- To byÂło cudowne! JesteÂś niezwykÂły! – ÂŚciskaÂła naczynie w dÂłoniach wykrzykujÂąc radoÂśnie.






KĂŞdzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014
Posty: 78

WysÂłany: 2014-07-29, 20:00

Zun przejechaÂł zimnymi palcami protezy po policzku Kiry, uÂśmiechajÂąc siĂŞ subtelnie. Jego oczy aÂż ÂświeciÂły z podniecenia, w ktĂłre wprawiaÂło go zapewne samouwielbienie spowodowane ZielonÂą WrĂłzkÂą i reakcjÂą maÂłej na Ăłw specyfik.

- Twoja sÂłowa sÂą dla mojej duszy, jak Âłyk czystej dla alkoholika. Niezmiernie siĂŞ cieszĂŞ, Âże potrafiÂłem panienkĂŞ zadowoliĂŚ.

* RĂłwnieÂż jestem w radoÂści pogrÂąÂżony, gdybym miaÂł nogi, padÂłbym pani do stĂłp, niczym sÂługa uniÂżony!*

ZrymowaÂł sobie Dan, mruÂżÂąc czerwone Âślepia.

- JuÂż siĂŞ tak nie popisuj, Âłebku...

Zunthai nie odrywajÂąc wzroku od oczu Kiry, odgarnÂąÂł dÂłoniÂą wÂłosy na bok i schyliÂł siĂŞ aby szepnÂąĂŚ jej do ucha.

- PotrafiĂŞ o wiele wiĂŞcej. Jednak potrzebowaÂłbym trochĂŞ swojego sprzĂŞtu z Heine. No i moÂże jakieÂś...porzÂądne ÂłĂłÂżko? O ile panienka zechciaÂłaby, abym zatrzymaÂł siĂŞ tutaj na jakiÂś czas.

PuÂściÂł oczko Stokrotce, ktĂłra zerkaÂła na nich zza lady, a w tym geÂście chowaÂło siĂŞ tysiÂąc innych. Wzrok Zunthaia byÂł jednoczeÂśnie lodowaty i obojĂŞtny, a w gÂłĂŞbi jarzyÂł siĂŞ napawajÂącÂą obrzydzeniem fascynacjÂą.

-
_________________
Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia.






Lucrezzia
WiedÂźma z Lancre




DoÂłÂączyÂła: 18 Cze 2014
Posty: 73

WysÂłany: 2014-08-02, 08:51

DziewczĂŞ przechyliÂło gÂłowĂŞ w bok doznajÂąc miÂłej pieszczoty i uÂśmiechaÂło siĂŞ przyjaÂźnie.
- Nie zamierzam was stÂąd wypuszczaĂŚ. – OdparÂła spuszczajÂąc wzrok na Dana. – Zadbam o to byÂś miaÂł wszystko, czego ci trzeba Zunthai.
WyglÂądaÂła na podekscytowanÂą, gdy odstawiÂła kielich na ladĂŞ obok odsÂłoniĂŞtego uda ÂściÂśniĂŞtego jedwabnÂą podwiÂązkÂą. SiĂŞgnĂŞÂła do orczej piersi przejeÂżdÂżajÂąc po niej z jakimÂś budzÂącym siĂŞ uwielbieniem. Gdy uniosÂła na powrĂłt wzrok gÂładko odczytaÂł jej spojrzenie. Jakby ta maÂła urocza istota stanowczo przekazaÂła komunikat: „Od dziÂś naleÂżysz do mnie”. Cokolwiek miaÂła na myÂśli…
ObrĂłciÂła gÂłowĂŞ w stronĂŞ Stokrotki.
- ZnajdÂź mu najlepsze z komnat –PowiedziaÂła dziwnym jak na niÂą autorytarnym tonem. - Ma mieĂŚ wygodĂŞ, spokĂłj i warunki do tworzenia. To artysta.
Karczmarka pokiwaÂła gÂłowÂą i spojrzaÂła na Zuna z nowÂą dozÂą uznania.






KĂŞdzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014
Posty: 78

WysÂłany: 2014-08-02, 10:49

Zunthai pochyliÂł siĂŞ, musnÂąÂł czoÂło Kiry gorÂącymi i jedwabnymi ustami, na ktĂłrych nie byÂło Âśladu najmniejszych spĂŞkaĂą. WciÂągnÂąÂł nosem zapach dziewczyny, tuÂż przy jej szyi, uÂśmiechajÂąc siĂŞ delikatnie.

- MuszĂŞ kiedyÂś stworzyĂŚ dla panienki wÂłasne pachnidÂło.

PodnoszÂąc gÂłowĂŞ otarÂł siĂŞ policzkiem o policzek Kiry, skinÂąÂł z uÂśmiechem Stokrotce.

Zun wyciÂągnÂąÂł z torby mapkĂŞ i wsunÂąÂł jÂą Kirze za podwiÂązkĂŞ. Klucz do drzwi zawiesiÂł jej na szyi.

- Tu leÂży pracowania...

SiĂŞgnÂąÂł po notesik, przez chwilĂŞ wypisywaÂł coÂś w nim piĂłrem, uÂśmiechajÂąc siĂŞ delikatnie. WyrwaÂł kartkĂŞ i wrĂŞczyÂł jÂą Kirze, lista byÂła ogromna, co najmniej czterdzieÂści pozycji. W tym sprzĂŞt laboratoryjny i beczki ze skÂładnikami, niektĂłre z dopiskiem - UwaÂżaĂŚ, silnie trujÂące.

- A to lista rzeczy, ktĂłre bĂŞdÂą mi potrzebne. Ktokolwiek wejdzie do Âśrodka, nawdycha siĂŞ trucizny. Po powrocie powinni zgÂłosiĂŚ siĂŞ do mnie, o ile chcÂą przeÂżyĂŚ. JeÂśli przyjdzie im do gÂłowy porozkradaĂŚ mĂłj majÂątek, dÂługo siĂŞ nim nie pocieszÂą.

Zunthai ukÂłoniÂł siĂŞ nonszalancko Kirze, zostawiajÂąc jej butelkĂŞ Zielonej WrĂłÂżki. Sam zaÂś wyciÂągnÂąÂł mniejszÂą, zapasowÂą, przypominajÂącÂą flakonik perfum. UtworzyÂł usta, opryskaÂł gardÂło silnym trunkiem i ruszyÂł na podbĂłj Gilotyny.

Wysoki, zadbany ork o dÂługich szarobÂłĂŞkitnych wÂłosach, roztaczajÂący w okĂłÂł siebie mgieÂłkĂŞ piĂŞknego zapachu, ubrany elegancko lecz stonowanie, by przepych ozdĂłb nie odwracaÂł uwagi od jego urody. RzucaÂł niektĂłrym zimne i obojĂŞtne spojrzenia, jakby szukaÂł najwiĂŞkszego cwaniaka w karczmie.

Zawieszona na jego szyi maÂłpia gÂłĂłwka chĂŞtnie komentowaÂła rozmiary piersi i krÂągÂłoÂśĂŚ tyÂłkĂłw kelnerek oraz krzywe mordy bywalcĂłw. Zazwyczaj wywoÂłujÂąc tym salwĂŞ Âśmiechu, szczegĂłlnie wtedy gdy byÂła juÂż niesamowicie zdenerwowana.
_________________
Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia.






KĂŞdzior
Nadworny moczymorda




Wiek: 22
DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014
Posty: 78

WysÂłany: 2014-08-04, 14:45

"Domownik"

MinĂŞÂło parĂŞ dni odkÂąd Zun osiadÂł w Gilotynie, zajÂąÂł siĂŞ sporzÂądzaniem trunkĂłw oraz uÂżywek. Co bogatsi przychodzili do niego ze zleceniami na truciznĂŞ, pachoÂłkowie moÂżnych rodĂłw przesyÂłani byli z proÂśbami o wynalezienie pachnideÂł dla ich panĂłw, jakimÂś cudem znajdujÂąc najlepszego perfumiarza w Heine na takim zadupiu jak GiraĂąski Port. Nie marnowaÂł czasu, kaÂżdÂą godzinĂŞ poÂświĂŞcaÂł na zajmowaniem siĂŞ nowym interesem. Panienka Kira bardzo doceniaÂła jego zaangaÂżowanie, a Zielona WrĂłÂżka osobiÂście przez niÂą zaakceptowana, miaÂła zostaĂŚ wkrĂłtce flagowym trunkiem karczmy.

Zunthai urzÂądziÂł sobie laboratorium w piwnicy, zajÂąÂł parĂŞ pokoi na piĂŞtrze oraz bez Âżadnego skrĂŞpowania stworzyÂł sobie malutkÂą armiĂŞ z drabĂłw. Jednych uzaleÂżniaÂł od swoich specyfikĂłw, innym pÂłaciÂł, gdyby Ci uzaleÂżnieni zechcieli siĂŞ zbuntowaĂŚ. Za swoje usÂługi nie oczekiwaÂł Âżadnej zapÂłaty od panienki Kiry, pokÂątnie eksperymentowaÂł na pijaczkach, coraz bardziej zÂżywajÂąc siĂŞ z karczmÂą.

Pierwszy i najbardziej lojalnym eksperymentem alchemika okazaÂł siĂŞ Szczur, mÂłody chÂłopak ktĂłrego udaÂło mu siĂŞ wykreowaĂŚ na wÂłasne potrzeby, przy pomocy silnego narkotyku, "Lokatej Dziwki". Od tej pory zostaÂł jego chÂłopcem na posyÂłki, a to co robiÂły mu z gÂłowÂą nowe zabawki Zunthaia, wzbudzaÂło grozĂŞ w najwiĂŞkszych zabijakach. Po paru dniach przyjmowania umiarkowanych dawek, byÂł w stanie posiekaĂŚ kogoÂś tasakiem z kolejnÂą dziaÂłkĂŞ.